Rockowa legenda świętuje 58. urodziny

Współzałożyciel zespołu Alice in Chains. W latach 1998–2002 wydał dwa albumy solowe. Był także członkiem zespołu Ozzy’ego Osbourne’a w latach 2004–2005. Współpracował z takimi artystami jak Damageplan, Danzig, Deftones, Glenn Hughes, Gov’t Mule, Heart, Metal Church czy Metallica.

W roku 2004 amerykański miesięcznik Guitar World sklasyfikował Cantrella na 38. pozycji zestawienia „100 najlepszych metalowych gitarzystów w historii”. Ten sam magazyn, trzy lata później, zamieścił jego solo gitarowe z utworu „Man in the Box” na 77. miejscu zestawienia „100 najlepszych solówek gitarowych”. W czerwcu 2006 został laureatem nagrody Metal Hammer Golden Gods Award w kategorii „Riff Lord”, przyznawanej przez brytyjski miesięcznik Metal Hammer.

Jego fascynacja muzyką country, która według jego własnych słów z wywiadu zawsze wyjątkowo oddawała emocje, wyrosła w nim od najmłodszych lat. Gdy miał 12 lat, zainteresował się grą na gitarze, ale dopiero pięć lat później zaczął traktować ją poważnie. Jego pierwszą gitarą, kopią Fendera Mustanga, był prezent od kuzyna. W wieku 18 lat zadebiutował na scenie, grając w szkolnym zespole covery utworów Iron Maiden i Judas Priest. Wśród głównych inspiracji muzycznych z dzieciństwa wymienił takie zespoły jak Black Sabbath, Heart, Jimi Hendrix oraz Queensrÿche.

Styl gry Cantrella, który w dużej mierze czerpie inspiracje z Tony’ego Iommiego z Black Sabbath, cechuje się powolnymi i masywnymi riffami gitarowymi, co stanowi charakterystyczny element dla brzmienia Alice in Chains. W trakcie swojej solowej kariery, muzyk eksplorował różnorodne gatunki muzyczne, takie jak blues czy country, co szczególnie jest zauważalne na albumie Boggy Depot. Podczas gry na gitarze Cantrell często sięga po efekt wah-wah i wykorzystuje różnorodne aspekty rytmiczne, takie jak nieregularne metrum. Styl Cantrella został opisany przez Stephena Thomasa Erlewine'a z serwisu AllMusic jako oparty na potężnych riffach gitarowych i warstwowych teksturach, tworzący wolne rytmy w niższych rejestrach. Wśród jego inspiracji muzycznych znajdują się takie zespoły jak AC/DC, Black Sabbath, Elton John, Iron Maiden, Judas Priest, Led Zeppelin, Metallica, Pink Floyd, The Eagles czy Van Halen. Cantrell wymienia również gitarzystów, którzy mieli istotny wpływ na rozwój jego stylu gry, takich jak Angus Young, Brad Whitford, David Gilmour, Eddie Van Halen, Glenn Tipton, Jimmy Page, Joe Perry, K.K. Downing oraz Tony Iomm.

W 1986 r. Cantrell założył zespół muzyczny o nazwie Diamond Lie, którego podstawowym składem byli wokalista Scott Damen, basista Matt Muasau oraz perkusista Bobby Nesbitt. Do grupy dołączył także Mike Starr, który był członkiem glam metalowego zespołu Gypsy Rose. Cantrell również krótko współpracował z tą formacją. W roku 1987 dzięki Nickowi Pollockowi, Cantrell poznał wokalistę Layne’a Staleya, który występował w lokalnym zespole Alice N’ Chains. Cantrell wspominał: "Wiedziałem, że ten głos należy do kolesia, z którym chcę grać. Brzmiał jak 150-kilogramowy harleyowiec, a nie jak chudy mały Layne". Wkrótce poznany skład zespołu został kompletny: Staley (śpiew), Cantrell (gitara), Starr (gitara basowa) oraz Sean Kinney (perkusja). W 1988 R. Cantrell sfinansował nagranie albumu demo – The Treehouse Tapes.